23

(CAT)

De tant en tant m’agrada escriure. M’escolto millor, m’ajuda a ordenar pensaments.
8 de maig. Un dia merament simbòlic. Una òrbita més al sol.
Créixer no és quelcom que haguem de celebrar un únic dia de l’any, però és cert que tenir una excusa per dedicar-nos i compartir-nos sempre és benvinguda.
– Què li diries a l’Emili de l’any passat?
– Que visqui. Que sigui ell mateix.
De fet, no m’agradaria rebre cap altre consell. No vull no poder equivocar-me, no vull ser eficient gestionant les meves experiències vitals.
Tot és un procés. Un camí amb mi mateix on no pretenc convèncer ni sorprendre a ningú més que a la meva persona.
Avui és un bon dia per fer retrospectiva. Siguem honestos, vinga. Per aquí tot és una projecció dels nostres millors instants; un aparador que ens idealitza.
Reconèixer que no tot son bons moments és acceptar-nos, és aprendre a conviure també amb els nostres conflictes interns. És aprendre a estar bé, a ser feliços.
Gaudim plenament dels bons moments i dosis d’energia positiva, però sapiguem també acceptar, confrontar i créixer dels moments que no ho son tant.

Un any que no havia viscut amb tanta consciència com fins ara… Segurament d’això es tracta el anar fent-nos grans. Així que simplement puc dir que em sento enormement content d’estar viu.
El repte ara: pensar una mica més en mi. Però no egoistament, ben al contrari. Treballar-me per estar bé, en pau, motivat. Per donar-me el millor i oferir-ho també als altres. Un exercici d’introspecció del que em puc permetre dedicar tot el temps del món… Ningú et cuidarà tant bé com puguis fer-ho tu amb tu mateix, així que dedica’t hores i hores. No sempre amb la mateixa intensitat, de vegades simplement necessitem desconnectar, però no ens n’oblidem d’escoltar-nos i respectar-nos! Fer-ho bé, intentar-ho, és tot el nostre patrimoni.

El text va en aquesta línia: m’escric a mi, a ningú més en realitat. No ho faig esperant que algú el llegeixi de dalt a baix, no espero cap tipus de confirmació o aprovació. M’escric perquè em sana, i ho comparteixo portes enfora perquè m’enorgulleix. (Em justifico, sí… Estic aprenent a reafirmar-me).


(ES)

De vez en cuando me gusta escribir. Me escucho mejor, me ayuda a ordenar pensamientos.
8 de mayo. Un día simbólico. Una órbita más al sol.
Crecer no es algo que debamos celebrar un único día del año, pero es cierto que tener una excusa para dedicarnos y compartirnos es siempre bienvenida.
– ¿Qué le dirías al Emili del año pasado?
– Que viva. Que sea él mismo.
De hecho, no me gustaría recibir ningún otro consejo. No quiero no poder equivocarme, no quiero ser eficiente gestionando mis experiencias vitales.
Todo es un proceso. Un camino conmigo mismo donde no pretendo convencer ni sorprender a nadie más que a mi propia persona.
Hoy es un buen día para hacer retrospectiva. Seamos honestos. Por aquí todo es una proyección de nuestros mejores instantes; un escaparate que nos idealiza.
Reconocer que no todo son buenos momentos es aceptarnos, es aprender a convivir también con nuestros conflictos internos. Es aprender a estar bien, a ser felices.
Disfrutemos plenamente de los buenos momentos y dosis de energía positiva, pero sepamos también aceptar, confrontar y crecer de los momentos que no lo son tanto.

Un año que no había vivido con tanta consciencia como hasta el momento… Seguramente de eso se trata el ir creciendo. Así que simplemente puedo decir que me siento demasiado contento por estar vivo.
El reto ahora: pensar un poco más en mí. Pero no egoístamente, al contrario. Trabajarme para estar bien, en paz, motivado. Para darme lo mejor y ofrecerlo también a los demás. Un ejercicio introspectivo del que puedo permitirme dedicar todo el tiempo del mundo… Nadie te cuidará tan bien como lo puedas hacer tú contigo mismo, así que dedícate horas y horas. No siempre con la misma intensidad, a veces simplemente necesitamos desconectar, pero no nos olvidemos de escucharnos y respetarnos! Hacerlo bien, intentarlo, es todo nuestro patrimonio.

El texto va en esta línea: me escribo a mí mismo, a nadie más en realidad. No lo hago esperando que alguien se lo lea entero, no espero ningún tipo de confirmación o aprobación. Me escribo porque me sana, y lo comparto porque me enorgullece. (Me justifico, sí… Estoy aprendiendo a reafirmarme).

Processed with VSCO with a6 presetProcessed with VSCO with a6 presetProcessed with VSCO with a6 presetProcessed with VSCO with a6 presetProcessed with VSCO with a6 presetProcessed with VSCO with a6 presetProcessed with VSCO with a6 presetProcessed with VSCO with a6 presetProcessed with VSCO with a6 presetProcessed with VSCO with a6 preset

Deja un comentario